O segundo disco, 'Maise'
| Son
14
cancións aderezadas co máis puro estilo laxeiro, gravadas e
mesturadas no estudio Phonos (A Estrada). Levounos tempo de
maise... pero por fin... ¡xa está aquí! ¡Nunca a menos,
sempre a maise! 1. Intro 2. Rebola Esta peza foi moi popular alá polos anos 80. Augamar foi un dos grupos que a interpretou e aínda hoxe é coñecido o seu retrouso. Nós fixémo-lo arranxo para que puidera ser tocada con gaitas e requintas. As súas letras aínda despois de pasar máis de 30 anos desde a súa creación, por desgraza, seguen estando de actualidade. ESTRIBILLO Rebola bola, vosté dis, que dis, que deu. Vosté dis, que deu na bola, pero na bola non deu. Mais dos homes desta terra, queren todos ter traballo. Mentras os capitalistas, gozan véndonos parados. ESTRIBILLO Moitos falan o galego, con finura porque mola. Mais pra falalo con xeito, hai que mamalo na escola. ESTRIBILLO Tráennos a carne de fóra, negocio dunhos larpeiros. E o que teña bos becerros, que os enterre no palleiro. Os deputados galegos, sonche moi ben educados. Falan moi ben nesta terra, e en Madrí están calados. ESTRIBILLO Esta vai por despedida, esta vai pros governantes. E se non queren marchare, habémolos botar antes. ESTRIBILLO Rebola o pai, rebola a nai, rebola a filla. Eu como son da familia, tamén quero rebolar. 3. O ghalo canta Esta canción representa a historia do grupo. Con ela tivemos o pracer de percorrer case toda Galicia e parte do estranxeiro, convertíndose en todo un clásico nas nosas actuacións. ESTRIBILLO O ghalo canta, a ghaliña chora. Polos pitiños, que dormen fóra. Banana eo, banana eo. Banana eo, eo, banana eo. Pelotas é un estado, é un estado que hai no Brasil. Meu tío que é brasileiro, baila en Pelotas no mes de abril. ESTRIBILLO Banana non ten caroso, non ten caroso, non ten non ten. Tamén a carne sen óso, non ten caroso mais sabe ben. ESTRIBILLO Estaban dous namorados, moi arrimados no bananal. O mozo que era traveso, foise arrimando pa lla espetar. ESTRIBILLO 4. Mazurca Foi recollida a Manuel Rieiro Bustelo da Cabreira (Santa Comba), grande gaiteiro onde os houbera e que xa non se atopa entre nós. Esta peza é unha pequena homenaxe a el. 5. O ghalo cando canta é día Peza con aires de rancheira que foi adaptada polos propios gaiteiros para darlle un sabor máis galego. Eu son feliz sen traballar, á mañanciña cando o ghalo vai cantar. Kikiriki kikiriki kikirikiiiiiiii O ghalo cando canta é día o ghalo é moi cantador, á mañanciña cando se levanta, kikiriki que canta coma un reiseñor. Eu son feliz sen traballar, á mañanciña cando o ghalo vai cantar. Kikiriki kikiriki kikirikiiiiiiii O ghalo que ten Maruxiña é un ghalo moi cumplidor, que cen ghaliñas ten no ghaliñeiro e todas suspiran polo seu amor. Eu son feliz sen traballar, á mañanciña cando o ghalo vai cantar. Kikiriki kikiriki kikirikiiiiiiii Os ghalos novos da requinta comezan xa a mocear, á mañanciña cando se levanta kikiriki que cantan vanse a enghominar. Eu son feliz vendo pasar, ós laxeiriños cando van a ghalear. Vana esfolar, vana esfolar, vana esfolaaaar O ghalo que ten o Peruco é un ghalo moi papador, que lle ataca a tódalas galiñas e a tódalas kikas que hai en Sarandón. Eu son feliz vendo pasar ó Peruquiño cando vai a rabentar. Gran papador, gran papador, gran papadoooor 6. Muiñeira da Laxeira Peza composta por Emilio Lois con letras tradicionais para A Requinta da Laxeira. Miña nai miña naiciña coma miña nai ningunha, que me quentou a cariña co caloriño da súa. Heiche de toca-las cunchas miña carrapucheiriña, heiche de toca-las cunchas naquela corredoiriña. Andivécheste alabando que te quería o ghaiteiro, o ghaiteiro non te quere se non te monta primeiro. Alá vai a despedida por riba dunha peseta, aghora non canto máis que teño a gharghanta seca. 7. A Caneca Versión portuguesa do Caneco galego, pois o seu retrouso recórdanos moito a esta peza. Este arranxo aprendé molo da coñecida cantante portuguesa Tonicha. ESTRIBILLO Aora zumba na caneca, aora na caneca zumba. No diabo da caneca, toda a noite catrapumba. Se che preghuntan quen es, responde sen cobardía. Eu sonche de Sarandón, e ando de romaría. ESTRIBILLO Aldea de Sarandón, aldea que todo ten. Boas mazáns, boas peras, boas mociñas tamén. ESTRIBILLO No medio de San Miguel, hai un carballo das mentiras. Onde se xuntan as nenas, pra ghobernar moitas vidas. ESTRIBILLO Inda vaias e non volvas, desaparecido seas. Pola noite as pernas tronces, pola mañá cegho veñas. ESTRIBILLO 8. Fado batido Este fado é interpretado polos grandes e descoñecidos gaiteiros portugueses, e din en Portugal que é a peza coa que miden a calidade dos gaiteiros. Aprendémola dos grupos Os Carriços e o Toni das Gaitas 9. Os San Benitiños Adaptación ao estilo laxeiro dos San Bieitos galegos. A letra é popular, e a segunda parte pertencía ao repertorio de Cuco de Velle. ESTRIBILLO San Benitiño do ollo redondo hei de ir alá, miña nai, se non morro hei de levar unha ola de viño e unha bola de pan pro camiño. Se vas ó San Benitiño non vaias ó de Paredes, que hai outro máis milagreiro San Benitiño de Lérez. ESTRIBILLO Ó San Benito de Lérez, a que lle foron armare, que tiña un bo viño mosto debaixo do seu altare. ESTRIBILLO Árdelle o eixo árdelle o carro árdelle o eixo hai que mollalo, hai que mollalo, hai que mollalo árdelle o eixo , árdelle o carro. ESTRIBILLO Lalalalá Lalalá lalalá Lalalá lalalá Lalalá lalalá lala Se vas ó San Benitín, se vas ó San Benitín se vas ó San Benitín, Benitiño. Non vaias ó de Paré, non vaias ó de Paré, non vaias ó de Paré, de Paredes. Que hai outro máis milagrei que hai outro máis milagrei que hai outro máis milagrei, milagreiro Se vas ó San Benitín se vas ó San Benitín se vas ó San Benitín, ai mi madre. Lalalalá Lalalá lalalá Lalalá lalalá Lalalá lalalá lala Eu non sei o que ten a morena eu non sei o que a morena ten, eu non sei o que ten a morena ai que todos a queren ben. ai que todos a queren ben ai que todos a queren ben, eu non sei o que ten a morena eu non sei o que a morena ten. 10. O Paraugas Esta é outra das pezas que se encontraba no repertorio de Cuco de Velle e coa que tantas tardes ten amenizado os seus amigos e clientes na súa taberna. O paraugas do Xosé é un paraugas moi malo se lle caen catro ghotas xa se lle humedece o pau. E por eso unha mulata, por moi mollada que esté, non se poría debaixo do paraugas do Xosé E o que é meu, é meu, é meu, e o que é teu, é teu, é meu. Eu non quero que vaias dicindo, que tumba que dalle, que tal que sei eu. 11. Movede Peza case imprescindible no Entroido do Hío, Cangas. Aprendémola das xentes dese lugar. ESTRIBILLO Movede, movede as cadeiras mozas. Movede, movede que as tedes moi boas. Ai mamá Juana, ai mamá Juana. Bota unha copiña de anís do bo e da Asturiana. Ai mamá Dolores, ai mamá Dolores. Bota unha copiña de anís do bo e dos mellores. Unha vella de cen anos e outra de cento catro. Alá pola medianoite, fixéronlle a pera ó ghato. ESTRIBILLO Imos da-la despedida da Requinta da Laxeira. A festa non rematou que sigue a noite enteira. ESTRIBILLO 12. Machote Cantar de cego que se fixo moi popular despois da súa gravación polo xa tristemente desaparecido grupo Rumba deira. Quixemos rescatala, pois parécenos que pola súa música e letra debe estar presente. ESTRIBILLO Non te preocupes nada muchacho, tómao a broma, que na vida hai que ser macho. Quen o sufra, tonto é de capirote, quen non toma nada en serio, é o machote. Aquel que ten na casa o seu consorte, e que soporte e preste axuda. Tres cuñadas e unha soghra con bighote, non cabe duda é o machote. ESTRIBILLO Aquel que se peghou co leiteiro e o panadeiro arrebentouno. E peghoulle ao seu carteiro no coghote non cabe duda é o machote. ESTRIBILLO 13. O San Sadurniño Peza do repertorio de Cuco de Velle que conta as desgrazadas vivencias dun home na visita ás festas desta vila. Como é de costume esta peza leva uns pequenos arranxos propios do grupo. Eu fun á feira de San Sadurniño, enchinme de viño ,de rir e troular, bailei a muiñeira,brinquei coas nenas e cun pé de pino din paus a mallar AI LA, LA, LA, LA... Desfíxenlle o baile,rompinlle o pandeiro e os mozos do Outeiro viñéronse a min; e tonto non fixen no campo enseguida das miñas mauciñas dous palmos lle din. AI LA, LA, LA, LA... Loitei un anaco cos tres de Liñares, tumbeinos ós pares sen nada nas mans; e cun puñetazo dos meus cutrumellos chimpeille os queixeiros ós tres de Bardaos. AI LA, LA, LA, LA... Sentín o aturuxo no medio da ponte que ata o meu monte sentín que estrombou; deixeime de andar e apretei a manciña pois cara min viña quen aturuxou. AI LA, LA, LA, LA... E vin unhos homes no monte correndo cuns paus levantados coma unhos ladrós; despois de mallarme xunto ao pasadoiro puxéronme en coiros, aqueles bribós. AI LA, LA, LA, LA... Non volvo á feira de San Sadurniño nin bebo máis viño nin volvo a troular, nin bailo a muiñeira nin brinco coas nenas nin co meu pauciño dou paos a mallar. AI LA, LA, LA, LA... Veu a furghoneta pintada de neghro cunha línea roja de adiante a atrás. Había catro homes, un tolo, un neghro, un vello, un ghuapo, o Equipo A. AI LA, LA, LA, LA…. Laaaaailalalá, la la la , lalalaaaaailalalá, la la lai la la… Se vas á festa da Baña, virás aburrido comerás castañas asadas e leite férvido E ron, e ron, e ron, e ron… e róncalle o corazón…. Ron, ron, ron… Se vas a Sarandón á festa do viño has de volver arrastro polo camiños E ron, e ron, e ron, e ron… Que eres un borrachón, que eres un borrachón na festa de Sarandón Ron, ron, ron… 14. Sancristán de Coímbra É outra das pezas máis coñecidas na canción popular galega e interpretada por moitos dos grupos que xurdiron nos anos 70 e 80. Canción que non pode faltar nas nosas actuacións e á que lle engadimos un par de copliñas populares acompañadas dunha moi traballada coreografía. ESTRIBILLO E bate fado e bate ben, ti ére-la causa do meu desdén. O Sancristán de Coímbra facía dez mil diabluras mollaba o pan en aceite, deixaba os santos a escuras. ESTRIBILLO O mar tamén ten amores o mar tamén ten mulleres, está casado coa area dálle bicos cantos quere. ESTRIBILLO Eu quixera ser merliño e te-lo pico encarnado, para face-lo meu niño no teu cabelo dourado. ESTRIBILLO Ó subi-las escaleiras unha pulga me picou, collina polas orellas vaia hostias que levou. ESTRIBILLO O Santo Cristo de Ourense pideulle a Deus por favore, desatademe esta mán que vou rasca-los collóns. 15. Limón O retrouso desta peza foi recollida dos cantares do Entroido da Ulla, da Parranda de Vellos de Paradela (A Estra da) dos anos 50. Engadímoslle música para darlle o noso toque persoal, e coplas pertencentes ao libro 'Coplas Ulláns' de Raiceiros ESTRIBILLO Se queres cheirar limón, cheira o meu cú, cheira o meu cú se queres cheirar limón cheira o meu curasón. Que non hai mellor olor que o do meu cú, que o do meu cú que non hai mellor olor que o do meu curasón. Aire de arriba e de abaixo na corredoira se xunta, o amor que ben me quere onde non sabe preghunta. ESTRIBILLO Aínda che hei de botar unha, aínda che hei de botar outra, aínda che hei de botar unha, que che hei de queima-la roupa. ESTRIBILLO Anque botes e rebotes, e volvas a rebotar, anque botes e rebotes, por debaixo has de quedar. ESTRIBILLO Esta si que che vai boa, esta si que boa vai, esta si que che vai boa vai na casa de teu pai. |
 Agradecementos: • Á Asociación Cultural San Campio , o noso berce; e a tódalas persoas que formaron parte desta entidade ao longo dos seus 25 anos de historia. Por sementar inquedanzas, por alimentar soños, por soñalos xuntos. GRAZAS. • Aos Laxeiriños, Dedaleiras, pequenos, e ás vellas glorias de Aloumiños e Zaragallada, por continuar esta andaina. • Aos anteriores membros do grupo: Gerardo, Anxo, Jose e Toño C . • Aos que fan perdurable no tempo a nosa cultura e tradicións. • A Valentín, por facer algo maise que unha mestura. • A Henrique Neira pola web que traspasa fronteiras. • A Manu "Regueiro" por sacarnos ghuapos/as nos contidos audiovisuais. • A Pedro Maceira e Iván Fraga por achegarnos unha nova imaxe. • A Emilio Lois, por acompañarnos neste camiño. • A Gustavo e a Juanfran por botarnos unha man nalgunha das nosas actuacións. • A tódolos compañeiros/as cos que compartimos foliadas, seráns, pasabodeghas e festas rachadas. • Ás nosas amizades, familias e parellas, por estar sempre, e por aturar o ir e vir de actuacións varias e voluntarias. • Aos que nos apoiades e seguides por cada recuncho do país e por parte do estranxeiro. Maise, maise, maise, dádenos maise... queremos maise, movede o corpo! 'Maise' en directo Velaquí varias imaxes da presentación do disco 'Maise' o 8 de xuño de 2013. Fotos: © Pixelin Photo 2013     |
| O
primeiro disco, 'Vai de baranda' Vai de baranda é o primeiro disco de A Requinta da Laxeira. É froito dunha gravación realizada en directo nos Estudios Mans da Coruña o 21 de decembro de 2009 no marco do programa Outra+outra. Componse de 11 pezas. A continuación podes coñecer de onde veñen, e tamén as súas letras. 1- Eu queríame casare… 1:58 Peza popular galega. Incluímola no noso repertorio despois dunha viaxe do grupo a Mollet del Vallès (Barcelona), onde era interpretada polo coro do Centro Galego, e na que respetamos fielmente os arranxos feitos por esta coral. Lailala, lalalala, lailala… Eu queríame casare, miña nai non teño roupa. (bis) Casa miña filla casa, cunha perna tapas outra. (bis) Para vir a xunto a min, (bis) vai lavar a cara (bis) vai lavar a cara galopín. Lailala, lalalala, lailala… Eso de lavar a cara, eso de lavar os pés. (bis) Eso de lavar a cara, eso que carallo é. (bis) Para vir a xunto a min, (bis) vai lavar a cara (bis) vai lavar a cara galopín. 2- Pasodoble do Galantiño: 2:48 Foi recollido ó xa finado gaiteiro O Galantiño de Nantón do concello da Baña. Chamámola tamén 'Vai de Baranda' (de aí ven o nome do disco) debido a unha das numerosas improvisacións que o grupo fai nos ensaios e actuacións, na que acoplamos o retrouso do mesmo nome, pero sempre respectando o pasodobre aprendido do Galantiño. 3- Muiñeira dos Dezas: 3:37 Formou parte do repertorio do grupo Os Dezas de Moneixas, á que lle engadimos voces, facéndoa así unha peza imprescindible no noso repertorio. Ei vai, ei vai ei vai, carallo ei vai, unha vella e ben vella dacabalo de seu pai. Ei vai, ei vai ei vai, carallo ei vai, o cura de Sarandón dacabalo dun castrón. Papar, papar Papar, papar, papar, a Requinta da Laxeira que hoxe imos rabentar. 4- Marcha de Sarandón: 4:35 Formaba parte do repertorio da banda de música de Ribeira a Vella (A Estrada) e foinos transmitida por Pepe de Nande e Marcelino de Muiñeiro (Sarandón, Vedra), os derradeiros vellos requinteiros que seguen en activo e que forman parte do grupo A Gaita de Sarandón. 5- Foliada dos Mariñeiros: 3:24 Peza tradicional que se canta por tódolos recunchos, e na que nos nosos concertos a meirande parte do público nos acompaña coas súas voces, facéndoos partícipes da festa. Para ser bo mariñeiro (bis) tres condicións hai que ter, coñecer o mar e os barcos e non ter medo a morrer. (bis) Ai alelo, ai alalo. Eu son mariñeiro da beira do mar teño unha lanchiña para navegar, (ESTRIBILLO) para navegar, para navegar eu son mariñeiro da beira do mar. Fun dende Vigo a Moaña (bis) remando nunha lanchiña, vin pasar o berberecho atrás da berberechiña. (bis) Ai alelo, ai alalo. ESTRIBILLO Arrimadiño a unha pena (bis) púxenme a considerar, os traballiños que pasa o mariñeiro no mar. (bis) Ai alelo, ai alalo. ESTRIBILLO 6- Muiñeira e Pasodoble de Pazos: 2:58 Foron recollidos a Benigno de Pazos, San Cosme (Mazaricos). Este home tocou toda a vida o clarinete xunto con gaiteiros, e son dúas das pezas, entre moitas outras, que non dubidou en cedernos. 7- Ribeirana: 4:26 Formou parte do repertorio do Grupo Os Rosales de Asados (Rianxo) e fíxose moi popular por toda Galicia. Decidimos incluíla no noso repertorio, aínda que trocando as coplas orixinais por outras que atenden ó carácter do noso grupo. Mociñas de Sarandón (bis) ide baixando o refaixo, que aí veñen os da Laxeira (bis) pola corredoira abaixo. Ailala.... Vaite á merda, vaite á merda (bis) cara de cañoto seco, vaite á merda, vaite á merda (bis) que eu contigo non me meto. Ailala.... Unha vella e ben vella (bis) vella da cabeza blanca, votou un peido na cama(bis) fixo levantar a manta. Ailala.... Imos dar a despedida (bis) como dan os labradores, con el sombrero en la mano (bis) muy buenas noches señores. Ailala.... 8- Rio Verde: 3:38 Peza popular que se cantaba durante un xogo para nenos, no que se bailaba o que a letra ía indicando. Como non, tratándose dun xogo para nenos, non podíamos esquencernos dela. 9- A Vaca Marela e o Quiquiriquí: 4: 29 A primeira das pezas é unha versión aprendida por nós nunha foliada cuns veciños de Compostela. E O Quiquiriquí é un pasodobre recollido a Manuel Rieiro 'Bustelo da Cabreira' quen di telo aprendido dos gaiteiros de Soutelo. É unha das pezas chave no remate das nosas actuacións e na que se implica a todo o público que nos acompaña bailando unha singular coreografía. Teño unha vaca marela que é o demo de condenada, presume de vaca moderna e non quere traballar. Fixo a permanente no rabo e botoulle esmalte ós cornos, e di que quere mercar unhas medias de cristal. Ela canta muuuuuuuuuuuuuu con acento mu uuuuuuuuuuuuuuuuu, de mulata brasileira, hai que vela, meneando, as cadeiras ó andar. 10- Era o Viño… 2:14 Hai uns vinte anos, nunha sobremesa dunha festa na Cosaduira (Santa Comba), tivemos o pracer de escoitar esta peza. E aínda que xa era unha peza popular, as coplas que alí se cantaron quedaron gravadas na nosa memoria e son as que incluímos nesta canción. Ademais, ¿A Ulla é terra de viño ou que? Era o viño Era o viño Era o viño miña nai, Era o viño Era o viño miña nai, Era o viño Era o viño miña nai, era o viño era o viño mezclado coa caña, (ESTRIBILLO) era o viño miña nai, era o viño era o viño que me emborrachaba. O viño branco é meu primo o tinto é meu parente, non hai festiña no mundo onde meu primo non entre. ESTRIBILLO. O viño branco é meu primo o tinto é meu parante, non sei que terá o viño que tanto mal fai á xente. ESTRIBILLO. O viño é cousa santa, que nace na cepa torta, a uns prívalle o sentido outros non certan da porta. ESTRIBILLO. Dáme viño dáme viño, que xa me vou para o mar, dáme viño dáme viño. que augha teño a fartar. ESTRIBILLO. 11- O Burro da Tía Lola: 3:45 É unha das pezas que non podíamos deixar fóra deste disco, pois é outro dos éxitos nas nosas actuacións, tanto pola súa melodía, como polo acompañamento das voces, que en momentos se achega ó canto coral, pero cun aire totalmente festivo e 'laxeiro'. O burro da tía Lola baila fandango nunha perna sola Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Baila fandango e baila muiñeira e a tía Lola tamén na peneira Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... Non sei que cousa ten hai que cousa ten a María. Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Hai non sei que cousa ten que enseña de noite e gharda de día Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... Cando te vexo á beira do río quédame o corpo temblando de frío. Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Cando te vexo a un pouco de altura todo o corpo me dá calentura. Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... Señora María reprenda o seu ghalo que as miñas polas ándanlle ó rabo. Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Señora María reprenda o seu pito que vai pola calle feito un señorito. Ai lalala lalala, ai lalala.... (bis) Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... Ai lalalala, ai lalalala, ai lalalalalala... |
 Imaxes da gravación do disco en decembro do 2009 © A Requinta da Laxeira 2009        Agradecementos: Á Excma. Deputación da Coruña, á Fundación Paideia Galiza, ó Estudo de Gravación Mans e ó Concello de Vedra por axudar a facer posible que este proxecto vexa a luz; á Xunta Directiva, socios e socias da Asociación Cultural San Campio que están sempre aí alumeando o camiño, ós e ás de antes, de agora e que virán; a toda a xente que nalghún tempo formou parte daquel ghrupazo Aloumiños, o noso xérmolo; ós grandes mestres Pepe de Nande e Marcelino de Muiñeiro por achegarnos á requinta; ó grupo de requinteiros A Gaita de Sarandón, compañeiros de viaxe en varias ocasións; á Asociación Raiceiros, polo seu traballo en favor da recuperación da requinta; a Gerardo Albela, antigo membro do grupo; a tódolos músicos que nalgún momento nos botaron unha man; a Emilio Lois 'director da tropa' e compañeiro; á xente da Vedra de alá (Bos Aires-Arxentina) polo labor que fan día a día, “no ano do seu centenario”; a tódalas persoas anónimas que aportan o seu grao de area para preservar os trazos da nosa memoria histórica; a tódolos ghaiteiros e ghaiteiras que nos cruzamos nas festas, foliadas, papatorias e espazos activos; ós e ás que viven o espírito que envolve a Festa do Viño da Ulla, esa ghran festa de Sarandón, a nosa terra; a Rosa de Ouzande por facernos o logo; a Mariano Casas polo debuxo da portada; a Percy polas fotos; a Manu 'Regueiro' por ese pedazo de videoclip; a Henrique Neira pola páxina web que nos leva polo mundo; a tódalas persoas que confiaron en nós; ós veciños e ás veciñas e amigos e amigas; ós amores e parellas; ás nosas familias por querernos tanto e por estar sempre; ó “lk” (léase licor café), fiel compañeiro das nosas 'caralladas'; ós e ás que nos seguides dende sempre e que levades algo de 'laxeiros' no peito… isto é para vós. |
|